پیامبر اکرم فرمود: خداوند فرزندان آدم را این گونه ندا مى دهد:

                                                خوب به این نداگوش فرا ده ..

                                                                                         یا بَنى آدَمَ                                             اى فرزندان آدم،
                                                                                         اَنَا غَِنىٌّ لا اَفۡتقر                               من بى نیازى هستم که نیازمند نمى شوم
                                                                                         اَطِعۡنى فى ما اَمَرۡتُک                      مرا در آن چه به تو امر کرده ام اطاعت کن
                                                                                         اَجعلکَ غَِنیا لا تَفتقرُ                      تا تو را آن چنان بى نیاز کنم که نیازمند نشوى      
                                                                                         یا بَنى آدَمَ                                             اى فرزند آدم،
                                                                                         اَنَا حَىٌّ لا اَمو ت                                  من زنده اى هستم که نمى میرم
                                                                                         اَطعنی فى ما اَمَرۡتک                      مرا در آن چه به تو امر کرده ام اطاعت کن
                                                                                         اَجعلکَ حَیا لا تَموتُ                       تا تو را زندگى اى بخشم که نمیرى
                                                                                         یا بَنى آدَم                                             اى فرزند آدم،
                                                                                         اَنَا اَقولُ للشَّىِۡء کُنۡ فَیکونُ      من به هر چه مى گویم «باش »، مى شود
                                                                                         اَطِعنى فى ما اَمَرۡتُک                      مرا در آن چه به تو امر کرده ام اطاعت کن
                                                                                         اَجعلک                                                    تا تو را چنان قرار دهم
                                                                                         تَقولُ للشَّىِۡء کُنۡ فَیکونُ            که به هر چیز بگویى «باش »، بشود.

                                                                                                                  (عدَّة الدّاعى، ابن فهد حِلّى، ص 291 (به نقل از کتاب«به سوى خودسازى » از استاد مصباح ىزدى، ص 183 ))

         آیا فهمیدی هدف ازخلقت انسان چیست ؟

هرکس از خداوند بترسد خداوند همه چیز را از او می ترساند ..و هر کس از خدا نترسد خداوند او را از همه چیز میترساند واین گونه است که برخی حتی از یک سوسک کوچک هم  می ترسند ...  میدانی چرا چون همه ی جهان و موجوداتش ..جند الله.. اند...

آره عزیز دلم... راز زندگی در همین یک کلمه نهفته ... اطاعت ...که فقط با پلک زدنی درها برایت باز میشود ... و دنیا روی یکی از انگشتانت به گردش در می آید..آن موقع است که...دنیا به رویت می خندد...

آیا می دانی خداوند چه موقع برخود آفرین گفته است؟
آنگاه که خداوند مراحل خلقت انسان و رشد و تکامل وی در رحم مادر را بیان
می کند و تحولات پیچیده ی زیستی او را یکی پس از دیگری نام می برد و از دمیدن روحی
ویژه
در او یاد می کند، در پایان می فرماید:
« فَتَبارَکَ اللّٰهُ اَحسَنُ الخاِلقینَ »
پس بزرگ و بزرگوار است خدای یکتا که نیکو ترین آفرینندگان است.