گناهانی که باعث عذاب ابدی مشود.. بطور
کلّی گناه دل را سیاه می کند و لذت مناجات و عبادت را از ذائقه روح انسان
دور می کند چرا که معرفت حق تعالی با دل تاریک ممکن نیست. گناه، آثار و
پیامدهای خاصی هم در دنیا و هم در آخرت به همراه دارد و این غیر عذاب های
دنیوی و اخروی هر گناه است. در قرآن و روایات اسلامی به بعضی از این امور
اشاره شده است، به طور مثال دروغگو در قرآن ملعون خوانده شده است.عمل
هر کسی معلول اوست و معلول همواره با علّت خود است؛ لذا در آخرت هر کسی
عمل خود را به دوش می کشد.
«فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ ــ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ:[1]
پس هر کس، هم وزن ذرّهاى کار خیر انجام دهد خود آن عمل خیر را مىبیند. ــ و هر کس،
هم وزن ذرّهاى کار بد کرده، خود آن عمل بد را مىبیند.»
پس هر کس، هم وزن ذرّهاى کار خیر انجام دهد خود آن عمل خیر را مىبیند. ــ و هر کس،
هم وزن ذرّهاى کار بد کرده، خود آن عمل بد را مىبیند.»
گناهکار
مثل کسی است که سوزنی را در چشم خود فرو می کند، نتیجه تکوینی و پاداش
طبیعی این کار، کور شدن است. بسیاری از گناهان حقیقتاً کور کننده چشم حقیقت
بین انسان هستند؛ لذا نمی گذارند شخص در دنیا حقایق و خوبی ها را ببیند؛
کما اینکه در آخرت نیز نمی گذارد شخص باطن این حقایق و خوبی ها را که نعمت
های بهشتی است مشاهده نماید.
«وَ مَنْ کانَ فی هذِهِ أَعْمى فَهُوَ فِی
الْآخِرَةِ أَعْمى وَ أَضَلُّ سَبیلا:[2]
و کسى که در این جهان (از دیدن چهره حق) نابینا بوده است، در آخرت نیز نابینا و گمراه تر است.»
آیات قرآن کریم درباره عذاب ابدى به چندین گروه اشاره کرده است:
1 کفر: «آن کسانى که کافر شدند و به عقیده کفر مردند، البته بر آن گروه است لعنت خدا و ملائکه و تمام مردمان»[3].
2
ستمگرى: «آنان را که کافر و ستمگر شدند هیچ گاه خدا نخواهد آمرزید و به
راهى هدایت ننماید و گرچه راه جهنم که تا ابد در آن خواهند زیست و این براى
خدا آسان است»[4].
3
نفاق: «خدا مرد و زن از منافقان و کافران را وعده آتش دوزخ و خلود در آن
داده. همان دوزخ برای آنها کافى است و خدا آنها را لعن کرده و به عذاب ابد
مىافکند»[5].
4 تکبر: «پس، از هر در به دوزخ داخل شوید که در آنجا همیشه معذب خواهید بود و جایگاه متکبران که دوزخ است بسیار بد منزلگاهى است»[6].
5 تکذیب آیات خدا: «و آنان که آیات ما را تکذیب کردند، آنها اهل آتش دوزخ و در آن مخلّدند و آن جا بسیار بد منزلگاهى است»[7].
6
قتل عمد: «هرکس مۆمنى را به عمد بکشد، مجازات او آتش جهنم است که در آن
جاوید معذب خواهد بود. خدا بر او خشم و لعن کند و عذابى بسیار شدید مهیا
سازد»[8].
پس
هر کس، هم وزن ذرّهاى کار خیر انجام دهد خود آن عمل خیر را مىبیند. ــ و
هر کس، هم وزن ذرّهاى کار بد کرده خود آن عمل بد را مىبیند
7
تجاوز از حدود الهى: «هر که نافرمانى از خدا و رسول کند و تجاوز از حدود
الهى نماید، او را به آتشى در افکند که همیشه در آن معذب است و همواره در
عذاب ذلت و خوارى خواهد بود»[9].
8
دشمنى با خدا و رسول: «آیا نمىدانند که هر کس با خدا و رسولش به دشمنى
برخیزد، آتش دوزخ کیفر دائمى او است و این به حقیقت ذلّت و خوارى بزرگ است»[10].
9-
احاطه بد کردارى: «آرى، هر کس اعمالى زشت اندوخت و کردار بد به او احاطه
نمود، چنین کس اهل دوزخ است و در آن آتش، به عذاب جاوید گرفتار خواهد بود»[11].
10
رباخوارى: «خداوند تجارت را حلال کرده و ربا را حرام. هر کس پس از آن که
پند و اندرز کتاب خدا بدو رسید از این عمل (ربا خوردن) دست کشد، خدا از
گذشته او در گذرد و عاقبت کار او با خداى مهربان باشد و کسانى که از این
کار دست نکشند، آنان اهل جهنماند و در آن جاوید معذب خواهند بود»[12].
11
دوستى و همکارى با دشمنان اسلام: «با آن که اهل کتاب مدعى ایمانند، باز
بسیارى از آنها را خواهى دید که با کافران (بتپرست و منکران) دوستى
مىکنند و ذخیرهاى که براى خود پیش مىفرستند و آن غضب خدا است، بسیار بد
ذخیرهاى است و براى آنها در دوزخ عذاب جاوید خواهد بود»[13].
12-
شرک: «مشرکان را نرسد که مساجد خدا را تعمیر کنند در صورتى که به کفر خود
شهادت مىدهند، خدا اعمالشان را نابود خواهد گردانید و در آتش دوزخ آنها
جاوید و معذب خواهند بود»[14].
13
گناه پیشگى: «کسانى که مرتکب اعمال بد شدند، به قدر همان اعمال مجازات
شوند و به خوارى و رسوایى در افتند و ایمنى از عذاب خدا نیابند، گویى روى
سیاه آنها قطعهاى از شب ظلمانى است. آنان اهل آتش دوزخ و در آن همیشه
معذباند»[15]
[1] الزلزلة / 7 و 8 [2] الإسراء/72 [3] بقره، آیه 161. [4] نساء، آیه 168. [5] توبه، آیه 68. [6] نحل، آیه 29 . [7] تغابن، آیه 10. [8] نساء، آیه 93. [9] نساء، آیه 14. [10] توبه، آیه 63. [11] بقره، آیه 81. [12] بقره، آیه 275. [13] مائده، آیه 80. [14] توبه، آیه 17. [15] یونس، آیه 27.
موفق باشید